1. سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت
2. سرها در گریبان است
3. کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را
4. نگه جز پیش پا را دید ، نتواند
5. که ره تاریک و لغزان است
6. وگر دست محبت سوی کسی یازی
7. به اکراه آورد دست از بغل بیرون
8. که سرما سخت سوزان است
9. نفس ، کز گرمگاه سینه می آید برون ، ابری شود تاریک
10. چو دیوار ایستد در پیش چشمانت
11. نفس کاین است ، پس دیگر چه داری چشم
12. ز چشم دوستان دور یا نزدیک ؟
13. مسیحای جوانمرد من ! ای ترسای پیر پیرهن چرکین
14. هوا بس ناجوانمردانه سرد است … ای
15. دمت گرم و سرت خوش باد
16. سلامم را تو پاسخ گوی ، در بگشای
17. منم من ، میهمان هر شبت ، لولی وش مغموم
18. منم من ، سنگ تیپاخورده ی رنجور
19. منم ، دشنام پست آفرینش ، نغمه ی ناجور
20. نه از رومم ، نه از زنگم ، همان بیرنگ بیرنگم
21. بیا بگشای در ، بگشای ، دلتنگم
22. حریفا ! میزبانا ! میهمان سال و ماهت پشت در چون موج می لرزد
23. تگرگی نیست ، مرگی نیست
24. صدایی گر شنیدی ، صحبت سرما و دندان است
25. من امشب آمدستم وام بگزارم
26. حسابت را کنار جام بگذارم
27. چه می گویی که بیگه شد ، سحر شد ، بامداد آمد ؟
28. فریبت می دهد ، بر آسمان این سرخی بعد از سحرگه نیست
29. حریفا ! گوش سرما برده است این ، یادگار سیلی سرد زمستان است
30. و قندیل سپهر تنگ میدان ، مرده یا زنده
31. به تابوت ستبر ظلمت نه توی مرگ اندود ، پنهان است
32. حریفا ! رو چراغ باده را بفروز ، شب با روز یکسان است
33. سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت
34. هوا دلگیر ، درها بسته ، سرها در گریبان ، دستها پنهان
35. نفسها ابر ، دلها خسته و غمگین
36. درختان اسکلتهای بلور آجین
37. زمین دلمرده ، سقف آسمان کوتاه
38. غبار آلوده مهر و ماه
39. زمستان است

1. قاصدک ! هان ، چه خبر آوردی ؟
   از کجا وز که خبر آوردی ؟
    خوش خبر باشی ، اما ،‌اما
   گرد بام و در من
    بی ثمر می گردی
   انتظار خبری نیست مرا
    نه ز یاری نه ز دیار و دیاری باری
   برو آنجا که بود چشمی و گوشی با کس
    برو آنجا که تو را منتظرند
    قاصدک
   در دل من همه کورند و کرند
    دست بردار ازین در وطن خویش غریب
    قاصد تجربه های همه تلخ
    با دلم می گوید
    که دروغی تو ، دروغ
    که فریبی تو. ، فریب
    قاصدک هان ، ولی ... آخر ... ای وای
    راستی ایا رفتی با باد ؟
   با توام ، ای! کجا رفتی ؟ ای
   راستی ایا جایی خبری هست هنوز ؟
   مانده خکستر گرمی ، جایی ؟
    در اجاقی طمع شعله نمی بندم خردک شرری هست هنوز ؟
    قاصدک
   ابرهای همه عالم شب و روز
    در دلم می گریند .

1. برای این می نویسم که بدانم کیستم، در کجا، کجای عصر و زمانه ی خود ستم.بدانم، دانستنی براستی دانستن، که آیا هنوز هستم، هنوز زنده ام؟چون به اعتقاد من « هستن »تنها در همین کسوت خلق خود بودن ، و از هوا و آب و نان سهمی بر گرفتن، نیست. در این امر، انسان هر انسانی با انسان و حتی حیوان دیگر مشترک و شاید کمابیش همانند است .نه این « هستن » نه؛بلکه آن « هستن » در اوج ، آن لحظات نادر و کمیاب که « هستی » با « مستی» توامان است و پیوند و اتصالی شگفت در حد آمیختگی ، و بلکه یگانگی پیدا کرده است، در چنین لحظات است که به اعتقاد من هستی و بودن به راستی تحقق می یابد و انسان می تواند با شوق و شعف بگوید:  های زمانه! من هستم، من برای این می نویسم ، می سرایم، متغنی می شوم، که بدانم آیا هنوز می توانم واجد و عارف آن چنان لحظات گردم و آن چنان شعف را فریاد گر شوم و زمانه را آگاه کنم؟ و این حال همیشه دست نمی دهد و به دلخواه آدم نیست. و شاید همین گهگاه و اندک یابی آنچنان که وارد بر « حال » انسان و مزین و مرصع کننده ی « وقت و حال » است که آن لحظات را ممتاز و درخشان می سازد و از دیگر لحظات مرده ی عمر تمایز و تشخیص می بخشد. به این دلیل است که گفته اند :
2. خانه گه تاریک و گاهی روشن است * یارب این نور از کدامین روزن است

کوچکتر از آن هستی که قدر ثانیه‌ها را بدانی بیچاره عمر حقیرت با همین ثانیه‌ها سپری میشود و هنگام پایان میبینی و میدانی که هیچ نبودی و هیچ نکردی